Տեքստիս վրա երկար մտմտալով` որոշեցի դնել հենց Նունեի ուղիղ խոսքը` արանքից հանելով իմ հարցերը.
– Մասնագիտության ընտրության հարցում այլընտրանք չեմ ունեցել, որովհետեւ մեծացել եմ բժշկի ընտանիքում եւ այլ մասնագիտության մեջ ինձ չեմ պատկերացրել: Փոքրուց շփվել եմ հիվանդների հետ, առօրյաս անցել է հիվանդանոցում: Հայրս վիրաբույժ էր, մայրս՝ արյան մասնագետ: 4 տարեկանից ներկա եմ եղել վիրահատություններին:Ուսումս ավարտելուց հետո Չարենցավանում թերապեւտ, ապա Երեւանի 5-րդ պոլիկլինիկայում՝ նյարդաբան եմ եղել: Քանի որ քաղաքային կլինիկայում ինքնուրույն գործելու, մտածելու հնարավորությունը խիստ սահմանափակված էր, որոշեցի տեղափոխվել գյուղական համայնք՝ անցնելով ընտանեկան բժշկի վերապատրաստում: Ինքնուրույն կողմնորոշվել,ավելի օպերատիվ լինել է հնարավոր: Հիվանդությունների վաղ հայտնաբերման մեջ մեծ ներդրում ես ունենում՝ ցույց տալով առաջին օգնություն, կատարելով առաջին բացահայտումներ: Չունենալով որեւէ լուրջ հետազոտություն՝ հիվանդների գանգատների ու սեփական հմտությունների հիման վրա՝ կարողանում ես կողմնորոշվել ախտորոշման մեջ:
Մոտ 85-90 տոկոս դրված ախտորոշումները հաստատվում են: Բավական երիտասարդացել են քաղցկեղը, սիրտ-անոթային անբավարարությունը եւ ստորին վերջույթների երակների վարիկոզը: Բայց այս ամենից զատ՝ շատ տարածված է նեւրոզը, որը չգիտակցված քողարկված է լինում այլ գանգատներով, այլ հիվանդություներում: Նեւրոզի պատճառներից է սոցիալ-տնտեսական վիճակը, կենցաղային պայմանները: Հիմնականում տառապում են երիտասարդ կանայք, որոնց ամուսինները արտագնա աշխատանքի են լինում կամ ընդհանրապես չեն աշխատում:
Սրան գումարվում է այն հանգամանքը, որ հատկապես գյուղական ընտանեկան ավանդական միջավայրում ընդունված է ապրել սկեսրոջ, սկեսրայրի եւ նրանց ծնողների հետ: Հարսը, որպես խոնարհ ներկայացուցիչ, պետք է ծառայի բոլորին, բոլորի ասածը անի, չպատասխանի, երեխաների, մեծերի հոգսը քաշի, ինչի արդյունքում՝ նեւրոզ, որը իր հերթին կարող է բերել վահանաձեւ գեղձի հիվանդություների, վերջինս էլ կարող է հիմք հանդիսանալ կրծքագեղձի գոյացությունների համար:
Ընտանեկան բժշկի առաքելությունը եւ ընտանեկան բժշկի գրասենյակը Հայաստանում աշխատում է միայն գյուղական համայնքներում, որովհետեւ Երեւանում եւ մեծ քաղաքներում ընտանեկան բժիշկը եւ այդ գրասենյակը, որպես այդպիսին, չի աշխատում: Կլինիկաները, զանազան լաբորատորիաները, հետազոտական կենտրոնները հասանելի են այնտեղ, ու ընտանեկան բժիշկը, որպես այդպիսին, պարալիզվում է, ուղղակի դառնում է տեղամասային թերապեւտ: Իսկ գյուղում դու ես, քո գիտելիքը ու քո հիվանդը: Գյուղում ընտանեկան բժիշկը կայանում է: