Դժվար եմ թեմա ընտրում լուսանկարելու համար, երկար մտածում եմ, ուսումնասիրում: Որպես լուսանկարիչ` հաճախ եմ դիտարկում կանանց, հանրային կյանքում նրանց փոփոխվող դերերը: Դա ինձ հետաքրքիր է:

Օրինակ` կանայք քաղաքականության մեջ: Հայաստանում հնարավո՞ր է: Մենք այդ երևույթը համարում ենք արտառոց, բացառիկ մի բա՞ն: Որովհետև կանանց համար Հայաստանում դժվա՞ր է:

Հուլիսին երևանյան մի սրճարանում Լենա Նազարյանի հետ մեր զրույցը սկսվեց այս հարցից, որ երևի ամենահաճախն է տրվում նրան լրագրողների կողմից:

Քաղաքացիական նախաձեռնություններում ակտիվիստից մինչև Ազգային ժողովի պատգամավոր դարձած Լենան ասում է, որ դա անտրամաբանական բան չէ, ուզում է, որ «կինը քաղաքականության մեջ» ընկալվի շատ սովորական մի բան: Կանանց իրավահավասարության խնդիր Հայաստանում չկա, կա ռեսուրսների հավասարության խնդիր: Իր դիտարկմամբ` կա չորս կարևոր ռեսուրս, որոնք անհրաժեշտ են հանրային գործունեություն ծավալելու համար` ժամանակ, գումար, հանրային աջակցություն և էներգիա:  

 


Լենա Նազարյանը Ազգային ժողովի միջանցքում: «Ամենասկզբից որ գնացի ԱԺ, որոշեցի ծանոթանալ վարչական աշխատողների հետ: Երբ բարևեցի, հարցրին, թե ում օգնականն եմ: Նույնիսկ ԱԺ-ի ներսում չգիտեին, թե ով եմ: Մի տարի պատգամավորական գործունեությամբ զբաղվելուս ժամանակ, ես ինձ մերժված էի զգում ներսում: Երբ փոխվեց իրավիճակը, ինձ համար էլ իրավիճակը փոխվեց: Հանկարծ մարդկանց վերաբերմունքը փոխվեց: Աժ-ի միջանցքներում քայլելիս զգում եմ, որ ինձ նկատում են»:

 


Ազգային ժողովում Լենա Նազարյանի նախկին աշխատասենյակը: ֆոտոպատմության ընթացքում Լենան ԱԺ պատգամավորից ընտրվեց «Ելք» խմբակցության ղեկավար:

 

 


Լենան ելույթ է ունենում TEDx Երևանի բեմում. խոսում է ապրիլյան հեղափոխությունից:

 


Սեպտեմբերին ՀՀ Ազգային ժողովի «Ելք» խմբակցությունը ղեկավար ընտրեց Լենա Նազարյանին:

 

 


Լենայի ձեռքերը: «Առհասարակ, վախերը հաղթահարելու ճանապարհը ինձ համար ամենանախընտրելին է, որովհետև ես շատ վախեր ունեմ, ու որպեսզի ձերբազատվեմ, ես անընդհատ ինձ դնում եմ այնպիսի իրավիճակներում, որոնք ինձ հնարավորություն կտան ազատվել այդ վախերից»:

 


Ազգային ժողովի բակում: «Երբեմն մոռանում եմ, որ պատգամավոր եմ, որ կարող եմ իմ պագամավորական փաստաթղթով մտնել շատ տարբեր հիմնարկներ: Ես դիմում եմ իմ մանդատի ուժին շատ ծայրահեղ դեպքերում: Դա մարդիկ զգում են: Ես միշտ համագործակցության տրամադրության մեջ եմ: Ինձ հետաքրքրում է այն, որ իմ գործունեության ընթացքում մարդկանց ընկալումները փոխվեն»:

 


Լենան խոհանոցում: Տանը շատ ժամանակ չի անցկացնում, մշտական զբաղվածությունը չի թողնում: Բայց երբեմն կիրակի օրերին հաճույքով վաֆլի է թխում:

 


Լենայի թխած վաֆլիները:

 


Լենան իր աշխատասենյակում: «Ինչու՞ ես գնացի այս ճանապարհով: Դա բնավորություն է: Ամեն անգամ, երբ ես ընտրություն կատարելու հնարավորություն ունեմ` մնալ այստեղ, թե առաջ շարժվել, ես ընտրում եմ շարժումը»:

 


Լենան լողավազանում: «Մտքերս հավաքելու տեղ է լողավազանը: Լողալը շատ հարցեր է լուծում, ավելի հեշտ է դառնում մարդկանց հետ շփվելը: Օրվա մեջ մի փոքրիկ նվեր է, որ թույլ եմ տալիս ինձ»:

 

 


Լենայի շրթներկերը. Գնում է միշտ շատ ու մուգ գույների:

 


Լենայի դիմանկարը. «Քաղաքական գործչի համար շատ կարևոր է լինել համոզիչ: Կանայք ովքեր «զինված» են իրենց արտաքինով, ավելի համոզիչ են երևում: Գործելաոճը, բարևելը, սեղանի որ անկյունում նստելը, կարծիք ունենալը, որոշում կայացնելը քաղաքական գործչի համոզիչ լինելու գրավականներն են: Ինչ-որ պահերի պետք է միանշանակ որոշում կայացնել: Իրականում ես համադրություն եմ: Ես կարող եմ պրոցես ղեկավարել և լինել պրոցեսի մաս, ղեկավարել և ղեկավարվել»:

 


Տատիկի հետ:

 


Լենան տատիկի` Լենա Բրեդելևայի հետ: Տատիկն ակտիվ հետևում է քաղաքականությանն ու Լենայի գործունեությանը: Ասում է, որ շատ էր անհանգստանում Լենայի համար հեղափոխության թեժ օրերին:

 


Լենայի զգեստը:

 


Լենան Impact Hub-ի տարեկան միջոցառման ժամանակ: «Մեր լինելը, ակտիվ ու նախաձեռնող լինելը, հանրությանը հուզող կարևոր հարցերով զբաղվելը, դրանց մասին խոսելը, հանրային տարբեր գործընթացների մեջ ներգրավված լինելը ինքնին կանանց հավասարության հաստատումն է: Չշեշտենք կանանց խոցելիությունը, պարզապես լինենք ակտիվ, նախաձեռնող, մասնակցենք, կարծիք ունենանք, կարծիք հայտնենք և դրանով հաստատենք մեր հավասարությունը»:

 

Մեր հանդիպումներն ու զրույցները զարգացան երեք ամիսների ընթացքում: Գիտեի, որ ֆոտոխցիկը կարող է ծառայել որպես կամուրջ, լուսանկարելը` որոշակի արդարացում՝ Լենայի հետ երկար ժամանակ անցկացնելու համար: Երբ կա երկխոսություն, համագործակցություն, հարաբերությունները զարգանում են, լուսանկարելը ստացվում է:

Լուսանկարելիս գտնվեցին հանգրվաններ, որտեղ սկսեցին բացահայտվել Լենայի մարդ, կին, քաղաքական գործիչ լինելու շերտերը՝ երբեմն «ապամոնտաժելով» Լենայի հանրային կերպարը:

Ես փորձում էի հետևել նրան տարբեր իրավիճակներում՝ ամեն անգամ բացահայտելով նոր մարդու: Հետաքրքիր էր, որ նույնիսկ մեկ օր հետո Լենան նույնը չէր, ինչ երեկ:

 

 

Սույն ֆոտոպատմությունը ֆինանսավորվել է ԱՄՆ պետքարտուղարության Հասարակայնության հետ կապերի գրասենյակի դրամաշնորհի շրջանակներում: Այս ֆոտոպատմությունում արտահայտված է հեղինակի դիրքորոշումը, որի համընկնումը ԱՄՆ պետքարտուղարության դիրքորոշման հետ պարտադիր չէ: