6 մարզ, 52 դպրոց, 5000 աշակերտ, 71 ուսուցիչ. «Դասավանդիՙր, Հայաստան» ծրագրի վիճակագրությունն է:
Ամեն անգամ առաջին հանդիպում. ծուխը գլխին գյուղեր, ցեխ, խոնավություն, դպրոցի անզիջում զանգ, սեղմված ձեռքեր, սուրճի սեղանիկ, ներկաթափ փեղկեր, կանոնիկ շարված գոմաղբ:
«Դասավանդի՛ր, Հայաստան»-ը ծրագիր է երիտասարդ մասնագետների համար, ովքեր տիրապետում են հայերենին եւ ցանկանում են փոխել ոչ միայն իրենց, այլեւ Հայաստանում ապրող երեխաների կյանքը:
Վերապատրաստվելով եւ համապատասխան հմտություններ ձեռք բերելով՝ նրանք երկու տարով տեղափոխվում են Հայաստանի այն համայնքներ, որտեղ մանկավարժների կարիք կա:
10 ամիս, տարվա տարբեր եղանակներ, 10 դպրոց. Լոռի, Տավուշ, Արմավիր…
Գյուղի ահագնացող անշարժությունը՝ նման կովի որոճին՝ օդի մեջ շարունակ կրնկվող: Ամեն անգամ նոր… չէ՛, նորից:
Միտքս թափառում է դպրոցի միջանցքով, որ նման չէ տան միջանցքի: Նման է բետոնե երկար կոկորդի, որ միացնում է մարմնի մի մասը մյուսին: Նման՝ ֆոտոխցիկիս կոկորդին, որի միջով դասամիջոցին կվազի չոր հողից ճաքած դպրոցական կոշիկը՝ իր հետ մի կորպուսից մյուսը տանելով տարածքի հոտը, մկանում կուտակված լարումը…
Ինչ-որ հեռու տեղից այստեղ ուղարկված երիտասարդի ու այս տարածքի ուժն իր մեջ պահած երեխայի հանդիպում մի կետում – կետի անունը՝ դպրոց, հանդիպման անունը՝ պայթյուն: Ի՞նչ կառաջանա դրանից, ի՞նչ կփոխվի, ինչու՞…
Լուսանկարներն արվել են Մեդիամաքս լրատվամիջոցի «Դասավանդիՙր, Հայաստան»ծրագրի շրջանակներում: