Առաջին օրը Բելգրադը հանելուկային էր, տարբեր տրամադրություններ էր փոխանցում: Քաղաքային խցանումների ու աղմուկների արանքում երևում էին մի քիչ անհասկանալի, մի քիչ մոխրագույն շենքերը: Քաղաքի կենտրոնում թարգմանչի հետ մեր շրջայցը կանգ առավ Ազգային հեռուստատեսության շենքի պատմական ավերակների մոտ: Ցնցող էր շենքի բզկտված դեմքը ու նրա լռության մեջ պտտվող հարյուրավոր աղավնիների ստվերները:
Երկար միջանցքներից հետո բացվեց երկաթյա դուռը, որը տանում էր դեպի հեռուստատեսության ռմբակոծված հատվածը, որտեղ մի ժամանակ եռուզեռ էր, և մարդիկ ապահովում էին ամենօրյա հեռուստատեսային եթերները: